Definiuje się ten film jako horror przede wszystkim, ale to nie jest horror. Na określenie jego gatunku zdecydowanie bardziej pasuje tu słówko „mystery”. W każdym bądź razie film nie straszy, a jeśli już straszy to w niewielkim stopniu. Ale jest interesujący. Pierwsza sprawa, która spodobała mi się tu szczególnie to fakt, że to co jest tutaj źródłem filmowego zła, jest czymś od początku do końca niedookreślonym, niewyjaśnionym i niemożliwym do wyjaśnienia. To irracjonalne zjawisko znane jako „newspapper of terror” (coś takiego), które staje się z czasem rzeczywistością już nie tylko bohaterów, ale też całego filmu. Jest to bardzo ciekawie pomyślane i stwarza dla filmu oryginalny klimat, któremu zdecydowanie bliżej po drodze do dziwnych i niepokojących filmów Kiyoshiego Kurosawy niż tego co znamy z horrorów typu „Ju-on” i "The Eye" (a każdym bądź razie początkowo, gdyż „Yogen” to jednak zdecydowanie bardziej „czytelne” i komercyjne kino). Druga sprawa to bohaterowie, a szczególnie główny bohater. Bardzo dobrze zagrana, wiarygodna postać, dzięki której film okazuje się być miejscami całkiem przejmującym dramatem o nieodwracalności pewnych życiowych wyborów i niemożności (?) zmian tego, co boli najbardziej (banalnie brzmi, ale w filmie wygląda mniej banalnie). Trzecia sprawa to dobre, to bardzo dobre zakończenie, które ma w sobie grozę oraz niepokój koszmaru sennego, z którego nie sposób się przebudzić. I robi wrażenie. I to spore.
To tyle jeśli chodzi o zalety. Film ma też wady, do których należy tu przede wszystkim kilka scen, podczas których twórcy usiłują przestraszyć widza... gazetą. Za wadę uznać też można pewną wtórność scenariusza, tego, co jest tutaj punktem wyjścia. Było już kilka filmów na podobny temat, był nawet pewien serial... Ale z drugiej strony to aż tak dużo tych filmów nie było. W każdym bądź razie: warto obejrzeć.